OBSESIÓN...

ESTOU ENGANCHADA A FACTOR X , NON O PODO CRER, PERO PROGRAMA NO QUE CANTEN, PROGRAMA Ó QUE ME ENGANCHO... QUE VICIO! E ESPERO NON DEIXARME LEVAR MOITO POR OUTRAS INFLUENCIAS, PORQUE SENÓN ACABAREI VENDO SERIES A DOLOR... É O QUE TEN ESTAR OCIOSILLA POLAS TARDES...

VAI DE DESPEDIDAS

El mismo camino
que nos ha visto crecer,
el mismo camino
que nos une y nos separa.
el mismo que un dia
sueño vuelvo a recorre,
el mismo, los mismos
NO QUIERO QUE CAMBIE NADA.
las mismas palabras
que me unieron ante ayer,
las mismas palabras
que nos juntaran mañana.
los mismos sentidos
que ahora vuelven a encender,
aquellos recuerdos
que ahora me atan a tu espalda.
La vida no fue igual sin ti,
sin ti la vida ya no es nada.
de que me serviria vivir,
si al FINAL NO TE ENCONTRARA.
Nos prometimos
junto al mar nunca cambiar.
y aquellas olas
hoy ahogaron las palabras.
ahora que todo
vuelve al fin a su lugar.
desde esta playa,
ganaremos mil batallas.
desde hoy y POR SIEMPRE.
MIS AMIGOS SOIS EL FUERTE,
junto al alma
de mi suerte.
La vida no fue igual sin ti,
conmigo aqui no estaras solo.
Ya se de que sirvió vivir
si al FINAL NO TE ENCONTRARA.


Bueno, esta canción de Amaral, que non me preguntedes porque a coñezo, é moi especial para min e expresa todo o que vos quero dicir a todas esas persoas que levades conmigo estes catro anos e que sodes o máis especial que teño. Só sustituide o "ti" polo "vós" e xa está. Só quero dicirvos que non vai cambiar nada e que hoxe e sempre, seredes unha das cousas máis importantes da miña vida. A frase final exprésao todo: xa sei de que serviu vivir, se o final vos atopei.

QUÉROVOS UN MONTÓN A TODOS. E trankilos, sen que nos dé o baixón, que sempre nos quedará o Porrón e miles de cafés que tomar, cando todos sexamos ricos e famosos...

FELIZ

F-E-L-I-Z porque rematei os exames, porque estou moi cómoda no meu traballo, pola noite de San Xoán, pola anterior, porque este mércores, teremos unha nova inquilina no piso, porque hoxe comin cereixas, porque mañá vou comer ensalada de pasta, porque por fin saiu o sol, porque me encantan as tardes con estes personajes na casa... Por todo, e grazas a todos vós, hoxe estou moi feliz.

SEGUIMOS CON VÓS

Non puido ser, fixestes unha boa recta final, pero a sorte non acompañou ó final. O importante é que a afeción segue estando ó voso lado, tanto en segunda como en primeira. Ánimo, que para o ano volveremos subir e imos dar moita guerra.... diso non cabe dúbida...

Despois deste mensaxe de ánimo, só dicirvos ós blogueiros e fotologueiros, que creo que hoxe fixen o peor exame da miña vida, e o peor é que non foi culpa de non estudiar... non... Foi... o de sempre... Xente que che quere poñer a vida difícil e conségueo, vaia se o consegue.

BIKOS A TODOS!PASADEO XENIAL!SORTE NOS EXAMESS! EU, VENRES ÚLTIMO!

PISITOOOOOO

Bueno, pódese dicir que hoxe tivemos a primeira festa de inaguración do novo piso no que imos vivir algúns preas . Iso sí, foi unha inaguración, cunha compañía fantástica, pero que conste que faltaba moita xente... ¿Como será a nova vida no piso? Supoño que fantástica, porque cos compañeiros de piso tan maravillosos que teño... Os que faltades, logo tedes que vir facer unha visitiña, eh??

Cambiando un pouco de tema, creo que odio escribir guións e que me equivoquei de carreira, porque me estou amargando cunha adaptación que teño que facer... e cun exame que espera.... Esta vida loca loca loca..... lalalalalalalalalala....

Por hoxe nada máis que dicir. Ah! si! Noraboa L.

NOVOS XORNALISTAS

E despois dese gran acto de Comunicación Audiovisual ( ego...) chegou o de Xornalismo, que podería definir como gracioso e emotivo, á súa vez. Cuns grandes presentadores, e cunhas grandes madriñas, cousa que demostraron ó longo de todo o acto.

Pero sen dúbida, o máis intenso, chegaría despois na cea nese famoso hotel-restaurante, do que teño no meu poder, unha servilleta... Cando eu e outra "famosa comunicóloga" fixemos a nosa entrada triunfal , aquela sala do hotel era unha abalancha de alegría e baile. Debo agradecervos a todos que nos permitírades compartir esa noite tan importante, porque, para nós foi un pracer compartila con vós.

Despois destes dous últimos actos, espero que todas e cada unha desas persoas coas que compartín experiencias marabillosas, sigan estando ahí, sempre porque no meu corazón xa teñen un espazo moi importante e moi grande.

Noraboa meus pequenos, e á vez tan grandes xornalistas... Só agardo que cada vez que poña a radio, lea a prensa ou vexa a televisión escoite a vosa voz, lea unha noticia vosa ou vos vexa. Porque o que sí teño clarísimo é que a décimo-terceira promoción de xornalismo é unha promoción chea de grandes talentos, e que aínda que o número trece estea presente, sei que todos ides ter moita sorte.

Como ben dixo unha nai de sobra coñecida, algúns xa quixestes ser xornalistas desde pequenos... Grandeeeee e guapaaaaa, así como todos os pais...

MOITAS FELICIDADES 13ª PROMOCIÓN DE XORNALISMO (eu creo que a mellor, que non se pique bolseiro...)

FELICIDADES LICENCIADOS EN COMUNICACIÓN AUDIOVISUAL -- > CONTA ATRÁS XORNALISMO

Dende logo, creo que os dunha resi de sobra coñecida, en vez de adicarnos ó mundo da comunicación, deberíamos montar un taller (chiste que non fai nin chisco de gracia). Non, de verdade, que mala sorte temos ultimamente. Son cousas que nubran os días... Estou pasando unha mala racha, pero supoño que estas malas rachas pasan co tempo...

Pero , de todos xeitos este fin de semana, foi glorioso... Desfrutei do mellor acto de licenciatura que se podía ter... Grandísimo o discurso de Pereira, que sen dúbida, era coma as súas clases... Precioso o dos meus compañeiros e orixinal o de Luis.

Grazas a todos por esa noite tan longa, que acabamos no Galicia, como debe ser. Algúns desayunando e outros comendo pizza... ejem. Esa cea que estaba riquísima e eses bailes que nos marcamos nesa peazo pista... Grazas por todo iso e tamén por estes catro anos xuntos, que foron inolvidables. Felicidades licenciados!!!!

E tamén gracias os que lles toca para o fin de semana que vén por vir ó meu acto, sen vós non sería o mesmo... Xa me dixeron que algún de vós lle caera algunha lagrimiña no meu acto... Nervioss.... nerviosss..... Estou desexando vervos, que vades ir wapísimos segurooooo! E vervos as seis da maña, todos cheos, contándome anécdotas da cea....

Iso sí , antes temos unha cita pendente, o concerto de La Quinta Estación e a Ascensión en sí!!!
PD: Temos pisitoooooooooooooo!!! Hidromasaje...